In de kerkers diep onder de grond
Scheeuwde hij het uit naar God,
Maar alles was verloren,
Zijn voeten waren al reeds verrot.

Iothra was gedoemd te branden,
Voor aller eeuwigheden,
Een machtig man was hij geweest,
Maar nu slechts brandde zijn vlees.

De ziel verkocht aan het kwaad,
Dat zal voor eeuwig zijn,
De laatste daad.

Gekozen voor het kwaad van satan,
En altijd zal hij branden dan.
Wijk niet af van het pad,
Het pad van De Keizer.
En denk niet: 'Ik ben wijzer'
Denk aan de gedoemde,
Denk aan de ziel,
Van een oprechte sterveling,
Diep verzeild in de dikke sneeuw.
Door een schoonheid in de duisternis,
Diep in zijn angst had hij zich vergist,
Verkocht was zijn ziel,
Totdat Iothra viel...