Onttrek mij aan het zoeken
van vragende handen en
het schokken van jouw
oneindige uitbreiden
als de poorten,
negen,
uitgeschuurd worden

Doof dan de wereldas
onder het membraan
Verslind mijn met
zweetdruppels bepareld
lichaam van binnenuit
ik ben de boetedoening
van alle asceten

Jouw geur onder
mijn poriën is
een zonde
een blind leven met
blinde ogen

Hier is het spiegelkluwen
van nu, een dose
wanhoop in kristallen
Alleen een greep
in de nacht